Kultura Pamięci to nie tylko historia spisana w datach i nazwach. To opowieść o narodzinach wspólnoty i o pierwszych krokach ruchu. O strukturach, które powstawały z potrzeby serca, a nie z nakazu.

To także żywe świadectwa – słowa i losy ludzi, którzy własnym życiem pokazali, że nadzieja potrafi podźwignąć nawet z największego upadku.

To pamięć o korzeniach i tradycji. O pionierach i weteranach. O ich cichej, żmudnej pracy w służbie, która pozwoliła wielu pokonać śmiertelne zagrożenie, jakim jest choroba alkoholowa.

I wreszcie to refleksja i duchowość – nie odległe pojęcia, lecz codzienne doświadczenia. Rozmowa po mityngu. Zdanie wypowiedziane mimochodem, które nagle staje się odpowiedzią na własne wątpliwości. A także cicha świadomość, że ktoś kiedyś przeszedł tę samą drogę i zostawił ślad, by łatwiej było iść dalej.